Zoals iedere keer als je op reis gaat, vooral een wat langere, dan is het erg belangrijk om afscheid te nemen van familie en vrienden. Vooral voor een koudbloedige kikker.
Zo gezegd, zo gedaan. Zoals je hierboven ziet heb ik iedereen uitgenodigd om mij en mijn vriendin uit te zwaaien. Ze kwamen massaal op draven en hebben ons uitgezwaaid. Toch bekroop mij een eenzaam gevoel dat ik hieronder onder woorden wil brengen.
Ik ben er inmiddels ongeveer achter wat 'loslaten' inhoudt en ik weet daarom ook dat ik de kunst daarvan nog niet perfect beheers. Nog steeds wil ik graag weten hoe het met jullie gaat en stiekem ook... of jullie mij ook zo missen. Samen alleen?
Al ruim een kwartaal stel ik het nu zonder jullie, Papa en Mama. Kom ik er wel? Ja, vast wel. Wanneer en hoe weet ik nog niet precies, maar daar vertrouw ik wel op. Ik kom er wel, zelfs zonder jullie. Maar, lieve ouders, dat neemt niet weg dat de betovering die jullie ooit over mij uitgeworpen hebben er nu nog steeds voor zorgt dat ik moeite heb met onthechten - moeite met loskomen van jullie. Dat maakt ook dat de weg naar het 'er wel komen' op dit moment soms nog wel als een verdomd eenzame aanvoelt. Het was toch de bedoeling dat jullie bij me zouden zijn? Voor altijd!
Maar goed, dat ik van jullie los kom, dat is wat we samen willen. En misschien is dat het beste. Vooralsnog vind ik het nog altijd moeilijk, maar er is in ieder geval een ding waar ik voor mezelf niet aan hoef te twijfelen.
Want hoe dan ook, voor mij is het duidelijk, ook als ik zo op ons terug kijk: ik houd echt van jullie. Het is ook goed om te weten hoe dat voelt. Maar voorlopig voldoende diepgang. We gaan eerst inderdaad op vakantie naar Kenia. Het is daar momenteel mooi weer. Zo lang we onderweg zijn kan ik weinig posten omdat in het vliegtuig niet alles mag.
Liefs Kikker.
1 opmerking:
Eenzame kikker,
"Afscheid nemen", zeggen de Fransen, "is een klein beetje sterven". Als je twijfelt over je onverwachte vertrek eind vorig jaar, lees dan je blogje nog eens lekker door. Je zult zien dat je veel gezien hebt, en geleerd. Wellicht put je daaruit de kracht om verder te gaan.
Over betovering gesproken: de betovering die ouders over hun kinderen uitspreken verdwijnt meestal als sneeuw voor de zon door een kus van een prins of prinses.
Voor mensenkinderen is het verschijnsel 'puberteit' uit gevonden om dit proces te vereenvoudigen, voor beiden, maar daar heeft een knuffelkikker natuurlijk niets aan.
Ik wens je heel veel plezier in Kenia, en wil dan maar afsluiten met een oud chinees spreekwoord:
"Afscheid nemen is met zachte vingers wat voorbij is, dicht doen en verpakken in de goede gedachten ter herinnering".
Goede reis!
Een reactie posten