Kikker in Zanzibar

Lieve Papa,

Het heeft even geduurd maar in Kenia is niet overal internet beschikbaar. Dingen die wij als vanzelf sprekend ervaren blijken niet overal zo vanzelf sprekend te zijn. Hieronder staat een foto. Als je goed ziet zie je rechts twee stipjes. Dat zijn mijn lieve Rousette en ik.
Hierboven de foto van de ingang naar strand waar de foto werd gemaakt.

We vermaken ons goed maar we komen binnenkort weer terug naar Nederland en dan zal ik mijn taken op me nemen als vader. Ik heb ondertussen bericht gekregen dat het kroost dat we hebben gelegd uit begint te komen.

Het is erg leuk zo'n vakantie maar ik begin er langzamerhand toch naar uit te kijken weer het ouderwetse Nederlands om me heen te horen. Zijn er bij jullie nog spannende dingen gebeurd de laatste tijd?

Liefs Rousette en kikker

Kikker stelt vriendin voor

Lieve Papa,

Eindelijk is het dan zo ver. Ik heb de eer je voor te stellen: Rousette. Mijn vriendin. Het is echt serieus en ik hoop dat de foto's voor zich spreken. Zoals je ziet komt ze van het platteland.
Van dichtbij is de foto helaas niet helemaal gelukt. Ik hoop binnenkort een betere te laten zien. Is het geen schatje.Liefs Kikker.

Kikker hersteld van schok

Lieve Papa,

Na de enorme overweldigende indrukken die ik heb opgedaan wil ik dan toch nog een paar contrast foto's met je delen. Hieronder een foto van downtown Nairobi.
En dan nu als contrast de sloppenwijken. Het is werkelijk schandalig dat jullie leden van jullie soort zo laten leven. Wij als kikkers kunnen dat niet over ons hart verkrijgen om dit onze soortgenoten aan te doen.
Ook de slaapruimten die zijn gecreëerd zijn eigenlijk niet goed bruikbaar voor het doel waarvoor ze gemaakt zijn. Tenminste dit heb ik begrepen. Wij stoppen onze kinderen nog dichter bij elkaar voor ze geboren zijn maar voor jullie begrippen ...
Dit zijn 20 slaapplaatsen op 10 vierkante meter of zo.

Liefs Kikker,

PS voor volgende week staat een primeur op stapel. Ik wil dan mijn vriendin aan je voorstellen.....

Kikker verkent Kenia

Lieve Papa,

De reis was lang en vermoeiend maar nu dan eindelijk mijn eerste ervaringen vanuit Kenia. Vandaag zijn we met een matatu naar Mathare geweest. De grootste sloppenwijk van Afrika. De foto's durf ik niet te tonen zo gruwelijk zag het er uit. Je zult het dus moeten doen met een foto in de matatu genomen. Hieronder zie je me ingeklemd tussen twee stoelen.
Nu ik over de matatu aan het schrijven ben, herinner ik me trouwens weer een eerdere discussie die we al eens hebben gevoerd over transportmiddelen. Maar goed.

Nu stop ik even. Ik moet eerst de overweldigende indruk van deze vreselijk schrijnende armoede verwerken. Als je dit ziet vraag je je wel eens af waarom dit nog in de wereld kan voor komen. Misschien moeten we ons meer richten op het oplossen van deze problemen in plaats van het creëren van steeds grotere bedrijven en het verdienen van steeds meer geld. Waar deze beelden mij heel erg aan deden denken zijn verhalen uit de Middeleeuwen. Toen het bij ons net zo was als hier nu. Het lijkt er op dat het wiel gekanteld is en wij nu bovenaan zitten en zij onderaan. Aan de ene kant wil je voorkomen dat het wiel door draait maar dit is ook niet goed, maar hoe verander je dit?

Liefs Kikker

PS hoe gaat het met de kleine kikkertjes thuis?

Kikker neemt afscheid

Lieve Papa,

Zoals iedere keer als je op reis gaat, vooral een wat langere, dan is het erg belangrijk om afscheid te nemen van familie en vrienden. Vooral voor een koudbloedige kikker.

Zo gezegd, zo gedaan. Zoals je hierboven ziet heb ik iedereen uitgenodigd om mij en mijn vriendin uit te zwaaien. Ze kwamen massaal op draven en hebben ons uitgezwaaid. Toch bekroop mij een eenzaam gevoel dat ik hieronder onder woorden wil brengen.

Ik ben er inmiddels ongeveer achter wat 'loslaten' inhoudt en ik weet daarom ook dat ik de kunst daarvan nog niet perfect beheers. Nog steeds wil ik graag weten hoe het met jullie gaat en stiekem ook... of jullie mij ook zo missen. Samen alleen?

Al ruim een kwartaal stel ik het nu zonder jullie, Papa en Mama. Kom ik er wel? Ja, vast wel. Wanneer en hoe weet ik nog niet precies, maar daar vertrouw ik wel op. Ik kom er wel, zelfs zonder jullie. Maar, lieve ouders, dat neemt niet weg dat de betovering die jullie ooit over mij uitgeworpen hebben er nu nog steeds voor zorgt dat ik moeite heb met onthechten - moeite met loskomen van jullie. Dat maakt ook dat de weg naar het 'er wel komen' op dit moment soms nog wel als een verdomd eenzame aanvoelt. Het was toch de bedoeling dat jullie bij me zouden zijn? Voor altijd!

Maar goed, dat ik van jullie los kom, dat is wat we samen willen. En misschien is dat het beste. Vooralsnog vind ik het nog altijd moeilijk, maar er is in ieder geval een ding waar ik voor mezelf niet aan hoef te twijfelen.

Want hoe dan ook, voor mij is het duidelijk, ook als ik zo op ons terug kijk: ik houd echt van jullie. Het is ook goed om te weten hoe dat voelt. Maar voorlopig voldoende diepgang. We gaan eerst inderdaad op vakantie naar Kenia. Het is daar momenteel mooi weer. Zo lang we onderweg zijn kan ik weinig posten omdat in het vliegtuig niet alles mag.

Liefs Kikker.

Kikker eindelijk naar theater

Lieve Papa,

Het was een hele ervaring dat kan ik wel zeggen. Erg leuk zo'n theater.
Het begint met wachten in de rij voor je de zaal in kan. We zaten in, hoe toepasselijk, de Unive zaal. Erg spannend. Wachten tot de show begint.De zaal loopt heel langzaam vol met mensen en het geroezemoes begint. Ik zat gezellig met mijn vrinedin (die de bovenstaande foto heeft gemaakt) te wachten maar wachten valt soms wel erg zwaar. En toen ...
begon het feest. Ik moet zeggen dat de betreffende artiest (jij weet vast wel wie ik bedoel) erg treffend de zaken weer kan geven in haar stadse accent. Het was erg leuk en we hebben erg genoten.

Maar hoe nu verder met mijn prille relatie. Ik had graag eens met jou van gedachten gewisseld maar je hebt me altijd gestimuleerd zelf te denken en zelf keuzes te maken. Ik denk dat we eerst maar eens op vakantie moeten om ons samenzijn verder te verdiepen. We hebben een land in gedachten dat via de televisie is gelinkt aan een spectaculaire gebeurtenis die periodiek doch onregelmatig plaats vindt in de winter in de provincie waarin je bent geboren. Ik hoop dat je het raad.

Liefs Kikker.