Laatste dag en wereldreis onthult

Lieve papa,

Vandaag is dan de laatste dag aangebroken dat jij je collega's en ik m'n vrienden gaan zien. Wel vind ik het jammer dat je me eerder deze week al snel bij mijn vrienden vandaan hebt gehaald. Zo heb ik helaas niet rustig afscheid van ze kunnen nemen. Gelukkig heb ik vorige week nog wel samen met enkele van deze vrienden terug gekeken op de mooie wereldreis die we vorig jaar hebben beleefd. Om jou hier toch ook nog wat van mee te geven hebben we speciaal voor jou een digitaal fotoalbum aangemaakt met daarin ook de nodige foto's die je nog niet hebt gezien op het blog. Via deze albums kun je te weten komen met wie ik destijds de reis heb doorgebracht. Het album bevindt zich op: picasaweb.google.nl/kikkeropreis/.

Tja, we hebben achteraf nog wel de nodige keren met vermaak kunnen terugkijken op deze reis hoor. Het begon al op de allereerste dag. Je moest eens weten dat ik mijn eerste mailtje aan jou toen per ongeluk via het account van een van je collega's heb gestuurd, waardoor je had kunnen zien wie mede achter het hele gebeuren zou zitten. Gelukkig konden we je op tijd bij je pc weglokken op een manier dat je geen tijd meer had om je pc te blokkeren en konden we zo het mailtje verwijderen. Andere spannende momenten waren de keren dat ik met de post naar het buitenland ben gestuurd, hopende dat ik niet bij de niet-aangekomen post terecht zou komen. Het heeft vele leuke discussies en vragen te weeg gebracht, want je wilt namelijk niet weten hoeveel mensen ons avontuur wel niet hebben gevolgd. Vele vrienden van collega's en compleet onbekende mensen die me ooit eens ergens hebben gezien gingen na ons ontmoeting actief het blog volgen. Ik had graag meer tijd met ze willen doorbrengen, maar de planning was al die tijd overvol. Op de dag dat ik aan kwam moest ik ook meteen weer vertrekken. Continu leven met de stress van: Wat als ik een dag later aan kom? Haal ik m'n volgende bestemming dan nog? Of moet ik een alternatieve locatie opzoeken? Beide situaties zijn geregeld voor gekomen, vandaar dat het verhaal behorende bij de reis niet altijd even logisch verliep. Verwachtingen blijken dan ineens niet helemaal uit te komen.

Als we het toch over verwachtingen hebben: Ik ben benieuwd hoe alles vanaf volgende week gaat lopen. Misschien zie ik je weer wat vaker thuis omdat je vanaf nu weer 's ochtends je brood moet smeren. Maar dat kan ook tegenvallen, je gaat immers ook 4 uren langer per week werken. Maar je reistijd wordt er wel weer korter op. Of neem je me al meteen de eerste dag mee naar je nieuwe collega's? Misschien dat ik ook vrienden met hen zal worden. Ik kan me echter niet voorstellen dat het zo leuk wordt als in Lelystad. Voor jou misschien wel, voor mij betwijfel ik dat.

Gelukkig blijven ze me herinneren in Lelystad. De grote posters en nu ook al de foto op de Wall of Shame bevestigen dit wel. Ik wil mijn vrienden en jouw collega's daarom een laatste maal ontzettend bedanken voor de leuke tijd die ik met ze heb doorgebracht. Daarnaast wil ik in het bijzonder nog B en G bedanken dat ze me hebben leren schrijven en typen, P, A en J voor het meedenken van de vele gekke situaties die zijn ontstaan, M (van de binnendienst) voor de mooie trouwkleren die ze voor me heeft gemaakt en E voor de fotoreportage tijdens onze trouwdag. Vrienden, het ga jullie goed en wie weet ontmoeten we elkaar nog eens! Of niet papa?

Groet Kikker